Ιούλιος 2004:

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΕΝΤΡΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΜΟΤΟ-ΕΚΔΡΟΜΗΣ

Συγγραφέας: Γ.Σ., Επιμέλεια: Α.Β.

Κατ’ αρχήν τα μοτοσυκλετιστικά δεδομένα:

Και φυσικά οι γυναίκες συνοδηγοί!

Ξεκινημα βράδυ Σαββάτου, στις 3 Ιουλίου από το λιμάνι της Πάτρας με προορισμό την Τεργέστη! Έχει προηγηθεί ψαροφαγεία στου Δημορηγόπουλου με θέα την εντυπωσιακά φωτισμένη γέφυρα του Ρίου – Αντιρίου που επρόκειτο να παραδοθεί σε λίγες, αρχικά στην λαμπαδηδρομία και μετά στην κυκλοφορία.

Επιβιβαζόμαστε λοιπόν στο «Λευκά Όρη», και πρώτη ερώτηση στον αξιωματικό που μας καλοδέχεται: Θα τον δείξει τον τελικό? (πρόκειται για τον τελικό του Πανευρωπαϊκού κυπέλλου ποδοσφαίρου, που – δεν ξέρω πως την πατήσαμε έτσι- θα πρέπει να τον δούμε μέσα στο πλοίο!). Η σιγουριά με την οποία απάντησε θετικά ο αξιωματικός, μας καθησύχασε (ο Μιχάλης μας είχε φοβερίσει ότι σε διαφορετική περίπτωση θα κατέβαινε...) και έτσι τακτοποιούμαστε στις super-luxurious καμπίνες μας (που οφείλουμε στον Μιχάλη... ένα καλό έκανε κι αυτός!).

Το βράδυ και η επόμενη μέρα κυλούν ξεκούραστα, με καφέδες-φαγητά-ποτά και κατάστρωση σχεδίων! Την Κυριακή το βράδυ, όντας κάπου στην Αδριατική, στα ανοικτά της Κροατίας, στηνόμαστε μπροστά σε μια από τις πολλές τηλεοράσεις που έχει συντονιστεί στη δορυφορική ΕΤ1. Έχει σύνδεση με Πορτογαλία, συνεντεύξεις ποδοσφαιριστών, ρεπορτάζ... Όταν όμως έρχεται η στιγμή να αρχίσει το παιχνίδι, ο εκφωνητής μας ενημερώνει ότι «όταν και εφόσον χρειαστεί θα συνδεθούμε με το γήπεδο» και μέχρι τότε, ορίστε ένα ντοκιμαντέρ για την πανίδα της Τανζανίας! Πανικός! Φωνές. Αρχίζουμε να ψάχνουμε κανάλια, να βλέπουμε τι δείχνουν οι άλλες τηλεοράσεις... Σε λίγο κάποιος συντονίζεται σε ένα δορυφορικό κανάλι που μεταδίδει τον αγώνα και πάει η καρδιά μας στη θέση της. Το ότι δεν καταλαβαίνουμε γρι από τον Τυνήσιο εκφωνητή (!) δεν μας πολυπειράζει... Τη συνέχεια την ξέρει λίγο πολύ κάθε Ευρωπαίος ποδοσφαιρόφιλος. Το μόνο άξιο λόγου ήταν η ατάκα του Μιχάλη (μετρώντας τους αξιωματικούς του πλοίου που έχουν μαζευτεί μαζί μας στο πρυμνιό σαλόνι και παρακολουθούν και αυτοί): «Τους μετράω και δε λείπει κανείς!»

Την ώρα που τελειώνει ο αγώνας, το πλοίο γίνεται γήπεδο, οι σαμπάνιες ρέουν άφθονες, και ευτυχώς μειώνεται και ο αριθμός των αξιωματικών στο σαλόνι! Κατόπιν τούτου, η ομάδα μας αποφασίζει ομόφωνα, ότι θα αντιμετωπίζουμε τους ευρωπαίους που θα συναντάμε, με τον αέρα που μας /τους αξίζει!

1^η ΜΕΡΑ (5/7): Ιταλία – Σλοβενία – Αυστρία - Σλοβακία

Δευτέρα πρωί και αποβιβαζόμαστε από το πλοίο με 2-3 ώρες καθυστέρηση (καραμπινιερία γαρ) και ξεκινάμε με τους καλύτερους οιωνούς (ωραίος καιρός, πανηγυρική διάθεση) με τελικό προορισμό την Μπρατισλάβα. Οι δρόμοι της Σλοβενίας καλοί, στα διόδια δέχονται και Ευρώ (!) και προχωράμε ακάθεκτοι. Πρώτη στάση στην Λιουμπλιάνα, μια πανέμορφη πόλη με πολλά δημιουργήματα που φέρουν την υπογραφή του Joze Plecnik και ένα ποτάμι να τη διασχίζει περνώντας μέσα από το κέντρο. Στάση στην κεντρική πλατεία (τρεις γέφυρες) και αγορά αρτοσκευασμάτων από τον παραδοσιακό φούρνο της αγοράς και καφέ δίπλα στο ποτάμι υπό τους ήχους του Zorba the Greek! Όμορφη, ζωντανή πόλη, συμπαθητικές φάτσες, υπαίθριοι μουσικοί.

 Ξανα-ανεβαίνουμε στις μηχανές, και αφού θαυμάζουμε την σλοβένικη εξοχή (καταπράσινα βουνά, γραφικά χωριά με καμπαναριά, άλογα) και ξεπαραδιαζόμαστε στα απανωτά διόδια (σημειωτέον, ότι το αντίτιμο μηχανής είναι ίσο με του αυτοκινήτου!) μπαίνουμε στα αυστριακά εδάφη! Προμηθευόμαστε το απαραίτητο σήμα κυκλοφορίας για τους αυστριακούς δρόμους και επιτέλους η κυρία στο πωλητήριο μας αναγνωρίζει ως ευρωπαίους πρωταθλητές! Φουσκώνουμε από περηφάνια και κατευθυνόμαστε στο Graz με πονηρό σκοπό στάση για καφέ, αλλά πλησιάζοντας διακρίνουμε απειλητικά μαύρα σύννεφα πάνω από την πόλη. Αποφασίζουμε άμεσα να ξεχάσουμε τον καφέ και να κινηθούμε πάραυτα προς Βιέννη, ώστε να αποφύγουμε το πρώτο ντους. Φυσικά γλιτώνουμε μόνο για λίγο και ... τρώμε την πρώτη βροχή αμέσως μετά, στις Αυστριακές Άλπεις! Καθότι άψογα εξοπλισμένοι (!)  φοράμε τα αδιάβροχά μας και με ηθικό ακμαιότατο συνεχίζουμε. Η βροχή δεν κρατά πολύ – είναι μόνο για να μας υπενθυμίσει ότι στις Άλπεις βρέχει όλο το χρόνο! Έτσι, λίγο πριν τη Βιέννη κάνουμε στάση, ξεφορτωνόμαστε τα αδιάβροχα, δοκιμάζουμε κάτι Μανιάτικα παξιμάδια που ξέμειναν από το πλοίο, συμφωνούμε για το μέγεθος του χαλαζιού που «έριχνε» (μην καρφωθούμε κιόλας!) και γίνονται οι απαραίτητες τηλεφωνικές κρούσεις στους γνωστούς που έχουμε στη Μπρατισλάβα. Ως αποτέλεσμα, κλείνουμε ραντεβού στην πρώτη γέφυρα της Μπρατισλάβας σε 1 ώρα (;), και πάμε για το τελικό κομμάτι της διαδρομής.

Η διαδρομή προς την Μπρατισλάβα είναι άχαρη, και επιπλέον τρώμε και το μποτιλιάρισμα στον περιφερικό της Βιέννης. Μπαίνοντας στην Σλοβακία, το τοπίο αλλάζει άρδην, πολύ επίπεδο και ελάχιστα πράσινο. Πλησιάζοντας, έχει πάει 7 η ώρα, είμαστε κουρασμένοι, τα σύννεφα ξαναμαζεύονται, και μάλλον παρακαλάμε να τελειώνουμε για σήμερα! Η θέα της Μπρατισλάβας από την πλευρά που τη προσεγγίζουμε, μας ξαφνιάζει: πολύ βιομηχανική, ξερή και γκρίζα. Σταθμεύουμε στην γέφυρα και συναντιόμαστε με ευγενέστατο ζευγάρι Σλοβάκων (γνωστών - φίλου), οι οποίοι μας δίνουν πληροφορίες για τα ξενοδοχεία της πόλης και μας φοβίζουν για την ακεραιότητα των μηχανών αν δεν τις βάλουμε σε γκαράζ!. Έτσι, κατευθυνόμαστε προς τα βορειοανατολικά και καταλύουμε στο NIVY hotel, το οποίο αξιοπρεπές και οικονομικό μεν, σοσιαλιστικού στιλ όμως και οι υπάλληλοι αγενέστατοι! Άσε που το πρωινό ήταν έξτρα! Ευτυχώς υπάρχει φυλασσόμενο γκαράζ (το οποίο το πληρώνεις έξτρα – αλλά το κόστος ζωής εδώ, όπως θα διαπιστώσουμε και στη συνέχεια είναι το μισό, της Ελλάδας και έτσι δεν το πολυσκεφτόμαστε!).

 Έχει περάσει η 10^η βράδυνε και έτσι, αφού τακτοποιούμαστε στα δωμάτιά μας, πηγαίνουμε για το πρώτο μας φαγητό στη Σλοβακία, σε ... ιταλικό εστιατόριο (ήταν το μοναδικό κοντά που ήταν ανοιχτό). Μακαρονάδες, πίτσες, πρώτη γεύση από το παραδοσιακό ποτό της Σλοβακία την μπίρα και μετά κατευθείαν για ύπνο.

2^η ΜΕΡΑ (6/7): Μπρατισλάβα

Και ξυπνάμε στην Μπρατισλάβα! Με λίγα σύννεφα, αλλά ζέστη. Τρώμε το πρωινό μας (που αποτελείται εκτός των άλλων με ντόπια λουκάνικα, αλλαντικά και τυριά) και ξεκινάμε για περιπλάνηση στην πόλη. Περπατάμε περί το μισάωρο για το κέντρο. Η πόλη μάλλον μοιάζει με την προ-ολυμπιακή Αθήνα: πολλοί δρόμοι σκαμμένοι και γενικά όχι πολύ φροντισμένα τα πράγματα. Οι άνθρωποι όχι και πολύ εξωστρεφείς, μάλλον φοβισμένοι απέναντι στους ξένους, δεν μιλάνε αγγλικά αλλά δεν δείχνουν και καμία διάθεση να βοηθήσουν τον ανύποπτο τουρίστα.

Η παλιά πόλη της Μπρατισλάβας στην οποία καταλήγουμε, είναι πολύ όμορφη, κλασική κεντροευρωπαϊκή, με τα πέτρινα σοκάκια και τα μεσαιωνικά/ νεοκλασικά/ αναγεννησιακά κτίρια. Φαίνεται ότι την έχουν αναπαλαιώσει πρόσφατα, είναι φρέσκια-φρέσκια. Επίσης έχει ωραία καφέ κι εστιατόρια, με αρκετό νεαρό κόσμο και αρκετούς τουρίστες. Απαραίτητη στάση για καφέ και γλυκό στο Paparazzi και συνεχίζουμε...

Κάνουμε μια ωραία βόλτα δίπλα στον Δούναβη, εκεί το μέρος είναι φανερά πιο περιποιημένο. Αναζητούμε το πρακτορείο που οργανώνει τις δουνάβειες κρουαζιέρες στην Βιέννη, αλλά δυστυχώς δεν μας βολεύουν οι μέρες!

 Ανεβαίνουμε στο κάστρο της πόλης, με τα κάμποσα σκαλοπάτια. Ωραίο, έχει φοβερή θέα τριγύρω στην πόλη, και στο εσωτερικό διάφορες εκθέσεις - μάλλον αδιάφορες. Εν τω μεταξύ ανοίγουν οι ουρανοί και αρχίζει να βρέχει με το τουλούμι! Κατεβαίνοντας από το κάστρο ψάχνουμε εναγωνίως για μπιραρία, εξάλλου είμαστε στις χώρες της μπίρας. Πετυχαίνουμε ένα πολύ ιδιαίτερο καφέ με ένα πολύ εξυπηρετικό και ευγενικό σερβιτόρο, καλή μπίρα και νόστιμη «τυρόπιτα» (χωρίς τυρί όπως αποδείχτηκε!).  

Ξαναγυρνάμε στην παλιά πόλη και με τη βοήθεια του Lonely Planet αναζητάμε ένα εστιατόριο για να δοκιμάσουμε τις τοπικές σπεσιαλιτέ, το πετυχαίνουμε, είναι παλιό κελάρι με ωραία ατμόσφαιρα, καλό φαί και πάλι πολύ εξυπηρετικούς σερβιτόρους!

 Μετά από ένα καλό φαί πάει κι ένα καλό ποτό, αλλά μάλλον έχουν αρχίσει και κλείνουνε. Δεν έχουμε πολλές επιλογές, καταλήγουμε σε ένα μεξικάνικο, πίνουμε το ποτό μας και παίρνουμε τα ταξί της επιστροφής όπου θυμόμαστε την Ελλάδα: η ίδια διαδρομή, τα ταξί δίπλα-δίπλα, το ένα μας χρεώνει το αντίστοιχο των 2,6 € και το άλλο 3,5€!

3^η ΜΕΡΑ (7/7): Ουγγαρία – Έστεργκομ

Ξεκινάμε την Τρίτη μέρα της εκδρομής με σκοπό να πατήσουμε ουγγρικό έδαφος! Κατευθυνόμαστε στα νότια της Σλοβακίας, προς τα σύνορα με Ουγγαρία, με προορισμό το παραδουνάβιο Έστεργκομ, την «ιερή πόλη των Ούγγρων». Ταξιδεύουμε σε επαρχιακό δρόμο, ευτυχώς ευθύ στο κύριο μέρος του. Το τοπίο δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μάλλον σαν τον κάμπο της Λάρισας (ή των Σερρών, εξαρτάται από που είσαι!) μοιάζει. Τα χωριά πολύ ξερά και οι άνθρωποι μάλλον υπερβολικά σκυθρωποί.  

Πλησιάζοντας στα σύνορα τα πράγματα βελτιώνονται κάπως, αφού ο Δούναβης είναι κοντά, έχει πιο πολύ πράσινο και τα χωριά είναι λίγο πιο χαρούμενα. Περνάμε τα σύνορα (με ελάχιστο έλεγχο) και μπαίνουμε Ουγγαρία. Το Έστεργκομ είναι ολοφάνερα μια πολύ τουριστική περιοχή, αφού ακόμα και οι Ούγγροι συρρέουν για να επισκεφτούν τον μεγαλύτερο καθολικό ναό της χώρας, αφιερωμένο στον Αγιο Στέφανο, πρώτο βασιλιά της Ουγγαρίας, ο οποίος είναι πράγματι εντυπωσιακός. Κάνουμε μια βόλτα στη μικρή πόλη και στη συνέχεια ακολουθούμε τη διαδρομή που μας φέρνει δίπλα στο ποτάμι. Τρώμε σε ένα γερμανικού τύπου καφέ, πίνουμε την απαραίτητη μπίρα, και ξεκινάμε για την επιστροφή.

Επιλέγουμε μια άλλη διαδρομή, παράλληλα με τον Δούναβη, μέσα στην Ουγγαρία. Είναι πολύ όμορφη, και τα χωριά επίσης σαφώς πιο ωραία από τα σλοβάκικα. Επιταχύνουμε όμως, γιατί έχουμε και την πρόσκληση σε δείπνο από τον Bjorn και την Σουζάνα. Επίσης έχουμε να προλάβουμε και την βροχή που πιάνει κάθε μέρα ανελλιπώς το απόγευμα (ο Μιχάλης έχει βγάλει τη στατιστική που μιλάει για καθημερινή βροχή γύρω στις 5-6)! Φτάνουμε τελικά στην Μπρατισλάβα με απειλητικά σύννεφα. Περνάμε από το ξενοδοχείο, όπου οι δύο αποφασίζουν να μείνουν και οι λοιποί ξεκινάμε για την οικία των Σλοβάκων, που είναι κάπου παραέξω... Ευτυχώς κάποια στιγμή έρχεται και μας μαζεύει ο Bjorn. Στην επιστροφή, δε, είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα, χανόμαστε μέσα στην Μπρατισλάβα (δεν έχουμε και χάρτη!) και τα καταφέρνουμε χάρις σε ένα ευγενή Σλοβάκο που μας πηγαίνει με το αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο.

 4^η ΜΕΡΑ (8/7): Προς τα High Tatra Mountains - Namestovo

Πρωινό και αφού χαζεύουμε τις ομάδες νεανίδων από διάφορες χώρες της Ευρώπης που έχουν μαζευτεί στο ξενοδοχείο μας για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ, αναχωρούμε για τα ονομαστά High Tatra Mountains. Οδεύουμε προς τα βόρεια, στην αρχή η διαδρομή δε μας ικανοποιεί ιδιαίτερα, και ενώ ακόμα ο καιρός είναι καλοκαιρινός, φυσάει ένας δυνατός αέρας. Παρατηρούμε τα καρπούζια και τα φρούτα που πουλάνε σε πάγκους (όπως Ελλάντα!), και πλησιάζοντας στα βουνά, οι πέτρινοι πύργοι αλά «κόμη-δράκουλα» στις άκρες των γκρεμών είναι πράγματι εντυπωσιακοί. Προχωρώντας, το τοπίο γίνεται ακόμα πιο πράσινο και τα χωριά πιο γραφικά. Παρολ’ αυτά, στην μέση του πουθενά, μέσα στα βουνά, προβάλλουν κάτι απίστευτες πόλεις με μεγαθήρια κτίρια – εργατικές κατοικίες, κατάλοιπα άλλων εποχών!

Πλησιάζοντας στην λίμνη Orava που είναι και ο τελικός μας προορισμός, περνάμε από την καλοκαιρινή κατοικία του κόμη δράκουλα! Είναι στην άκρη ενός γκρεμού, με ένα ποτάμι να περνά από κάτω, καταπληκτική τοποθεσία. Φυσικά το έχουν εκμεταλλευτεί για τουριστικούς λόγους, αλλά παραμένει ωραίο μέρος, έχει κι ένα γραφικό ξενοδοχείο και μερικές ταβέρνες. Το βάζουμε στο μάτι για να ξαναπεράσουμε, για την ώρα είμαστε βιαστικοί και δεν κάνουμε μεγάλη στάση. Λίγο μετά, πλησιάζοντας στο Dolny Kubin, σταματάμε για φαγητό σε ένα μικρό πανδοχείο με ωραία αυλή. Κάνει πολύ ζέστη, παραγγέλνουμε τις απαραίτητες μπίρες και το τοπικό φαγητό της Σλοβακίας, το halushky που είναι χειροποίητα ζυμαρικά με φρέσκο πρόβειο τυρί, και ψιλοκομμένο μπέικον με όλο το λάδι που έχει τσιγαριστεί! Θεϊκό πράγμα! 

Ξεκινάμε πάλι και μετά από μια πολύ ωραία διαδρομή καταλήγουμε στo χωριό Namestovo, δίπλα στη όμορφη λίμνη Orava, παραθεριστικό μέρος για σλοβάκους και πολωνούς, με βουνά τριγύρω, πολλές κατασκηνώσεις και αρκετά χωριά. Πίνουμε καφέ δίπλα στη λίμνη (6 Ευρώ για 6 καφέδες και δύο γλυκά!), και ψάχνουμε για κατάλυμα. Καταλήγουμε σε ένα ξενοδοχείο ακριβώς μπροστά στη λίμνη, λίγο παλιό, αλλά με φοβερή θέα. Κάνουμε μπάνιο, και ξεκινάμε με τα πόδια για την πόλη. Εντωμεταξύ, έχει βραδιάσει, σκοτάδι πήχτρα και τα κουνούπια στούκας! Μετά από μια πορεία με πολλή suspense και ιστορίες φρίκης, φτάνουμε στην πόλη, και διαπιστώνουμε ότι η μοναδική μπυραρία δεν σερβίρει πια φαγητό. Και δεν υπάρχει κι εναλλακτική! Την ξαναπέφτουμε στην καφετέρια που ήμασταν το μεσημέρι και τρώμε ... φιστίκια. Γυρνάμε στο ξενοδοχείο, το μπαρ είναι ανοιχτό και διαθέτει και γαριδάκια, συμπληρώνουμε το βραδινό μας, κάτω από ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι, πίνουμε και τις τελευταίες μπίρες της ημέρας, και πάμε για ύπνο!

 5^η ΜΕΡΑ (9/7): High Tatra Mountains - Πολωνία

Ξυπνάμε πρωί, τρώμε το πρωινό μας με θέα στη λίμνη, και ξεκινάμε για ένα γύρο στα περίφημα High Tatra Mountains και το Zakopane, τουριστικό θέρετρο, κυρίως χειμερινό αλλά και θερινό, στα εδάφη της Πολωνίας! Χανόμαστε λίγο στα χωριά, αλλά τελικά μπαίνουμε στο σωστό δρόμο και περνάμε στην Πολωνία. Μας υποδέχεται ένα κουκλίστικο χωριό, αποκλειστικά με παλιά ξύλινα σπίτια, το οποίο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο. Κάνουμε βόλτα στους δρόμους, κάνει και αρκετή ζέστη, και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε προς το Zakopane. Τα βουνά είναι συγκλονιστικά, θεόρατα έλατα, ποτάμια και φοβερό πράσινο. Τα σπίτια τους επίσης εντυπωσιακά, ξύλινα, με κυρτές στέγες, ωραίους κήπους, πολύ φροντισμένα και πολύχρωμα.

 Το Zakopane είναι πράγματι πολύ τουριστικό, και έχει ακόμη και τώρα πολύ κόσμο, αλλά είναι αρκετά γραφικό. Απ΄ ότι φαίνεται τον χειμώνα φιλοξενεί πολλούς εκδρομείς σκιέρ. Το κέντρο του είναι ένας πεζόδρομος γεμάτος με εμπορικά, εστιατόρια, καφετέριες, και πολύ κόσμο που χαζεύει. Δοκιμάζουμε πατατοτηγανίτες και κάτι κρεμυδοπράγματα στο χέρι, κάνουμε την βόλτα μας, πίνουμε τον καφέ μας, χαζεύουμε, και κάποια στιγμή αναχωρούμε.

 Η πορεία μας είναι κυκλική γύρω από τον κύριο όγκο των κορυφογραμμών. Στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής (ένα διάσελο ψηλά στα σύνορα Πολωνίας – Σλοβακίας) η θέα είναι καταπληκτική και προσπαθούμε να φανταστούμε πώς θα είναι η περιοχή με χιόνι το χειμώνα. Ξαναμπαίνουμε στη Σλοβακία, και στη διαδρομή συναντάμε πολλά χωριά, με πανδοχεία, ξενοδοχεία και διάφορα χειμερινά καταλύματα αλλά και υποδομές για αντίστοιχα σπορ. Εμείς κατευθυνόμαστε στο Oravska για φαί. Εν τω μεταξύ στον δρόμο αρχίζει να μας διαπερνά μια υγρασία, είναι προφανές ότι είχε βρέξει, και έχει πιάσει και αρκετό κρύο! Φτάνουμε στο πανδοχεία κάτω από την κατοικία του κόμη Δράκουλα (την οποία δεν προλαβαίνουμε ανοικτή) ιδιαίτερα καταπονημένοι. Τρώμε σνίτσελ, halushky, τηγανητό τυρί με σάλτσα και πολλές πατάτες, και μπίρες! Αυτά μας συνεφέρνουν λίγο και επιστρέφουμε στην λίμνη μας. Πάμε για ποτό στο διπλανό κάμπινγκ όπου και πετυχαίνουμε κάποιους ιδιαίτερα φιλικούς Πολωνούς που διασκεδάζουν υπό τον ήχο μιας μικρής μπάντας. Πίνουμε ποτό, ρίχνουμε και ένα χορό, και περνάμε το υπόλοιπο της βραδιάς στο μπαρ του ξενοδοχείου, κάνοντας σχέδια για την επόμενη φάση του ταξιδιού μας, στην Τσεχία!

  6^η ΜΕΡΑ (10/7): Προς την Τσεχία 

Ξεκινάμε πρωί (εντάξει, όχι και πολύ πρωί!) για την Τσεχία. Έχουμε μπροστά μας πάνω από 500 χλμ, συν κάποια διαδρομή στα βουνά, συν τις καιρικές προβλέψεις του Άρη που δεν είναι και πολύ ευοίωνες! Πράγματι από νωρίς τα πράγματα δυσκολεύουν, πάνω στα βουνά κάνει αρκετό κρύο, έχει και μια βαριά συννεφιά, οπότε σταματάμε για καφέ, και φοράμε ότι έχουμε και δεν έχουμε! Περνάμε τα σύνορα με την Τσεχία που είναι μέσα στα βουνά και συνεχίζουμε. Σε όλη τη διαδρομή απολαμβάνουμε το πανέμορφο ορεινό τοπίο, και συναντάμε και πολλά ξενοδοχεία – μερικά εντυπωσιακά- πρέπει να είναι αρκετά παλιά. Είναι προφανές ότι είναι περίοδος διακοπών για τους Τσέχους, γιατί στους δρόμους κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα που κουβαλάνε ποδήλατα στις σχάρες και τα μέρη που περνάμε είναι γεμάτα κόσμο, που κυκλοφορεί με αθλητική περιβολή και μπαινοβγαίνει στα μονοπάτια στα βουνά! Από ότι φαίνεται οι διακοπές τους είναι καθαρά βουνίσια υπόθεση και περιλαμβάνει πολλή φυσική δραστηριότητα!

 Εγκαταλείπουμε τα βουνά και μετά από κάποια αδιάφορα χωριά, μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο. Εντωμεταξύ μας πιάνει και η βροχή, και κάνει κι αρκετό κρύο! Σταματάμε για να φάμε κάτι και συνεχίζουμε για Πράγα. Στον τελευταίο ανεφοδιασμό, αγοράζουμε ένα χάρτη της Πράγας (!) ο οποίος θα μας βοηθήσει πολύ στη συνέχεια. Στην Πράγα φτάνουμε παγωμένοι κατά τις 8, αρκετά κουρασμένοι και πουντιασμένοι. Ευτυχώς βρίσκουμε το ξενοδοχείο εύκολα και μάλιστα είναι μια ευχάριστη έκπληξη: είναι στα προάστια της πόλης σε ένα αναπαλαιωμένο παλιό κτίριο, έχει μια πολύ ωραία αυλή, είναι πολύ περιποιημένο, ότι πρέπει για την κατάστασή μας! Μας υποδέχεται ένας ιδιαίτερα ευγενικός νέος (!). Τακτοποιούμαστε στα δωμάτια, φρεσκαριζόμαστε, και κατεβαίνουμε για δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου όπου λαμβάνει χώρα και το γεύμα κάποιου γάμου – πολύ χαλαρό για τα δικά μας πρότυπα!

7^η ΜΕΡΑ (11/7): Πράγα

Ξυπνάμε πρώτη μέρα στην Πράγα! Σήμερα το πρόγραμμα έχει περιήγηση στην πόλη, με ξενάγηση από τους έμπειρους της παρέας που έχουν ξανάρθει(!). Είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκουραστούμε κι από τις μηχανές, το χθεσινό ταξίδι ήταν εξοντωτικό... Ντυνόμαστε λοιπόν καλά, η θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 12-14 βαθμούς (!), παίρνουμε ομπρέλες, αδιάβροχα, κλπ και ξεκινάμε με το μετρό. Η πρωινή εξόρμηση περιλαμβάνει επίσκεψη στο κάστρο της Πράγας και το Παλιό Μέρος. Είναι πολύ όμορφα, αλλά έχει φοβερό κόσμο, αμέτρητους τουρίστες. Χαζεύουμε και το cow parade, τις artistic αγελάδες σε φυσικό μέγεθος που έχουν φιλοτεχνήσει καλλιτέχνες ανά τον κόσμο και που τις συναντάς στον δρόμο, σε διάφορα σημεία. Κατεβαίνουμε προς την Γέφυρα του Καρόλου, πίνουμε καφέ, και ανοίγουν οι ουρανοί... βγάζουμε το συμπέρασμα ότι η βροχή στην Πράγα ξεκινά νωρίτερα από ότι στην Μπρατισλάβα! Μετά από την κλασική βόλτα στην γέφυρα έχουμε δυο ατυχείς εμπειρίες, μια στο συνάλλαγμα (όπου μας «κλέβουν»)  και μια στο θέατρο με μαριονέτες (όπου μας πουλάνε εισιτήρια για ένα γεμάτο θέατρο – ευτυχώς μετά από φωνές μας επιστρέφουν τα χρήματα), που μας ξενερώνουν αφάνταστα! Παραμυθένια η Πράγα, αλλά οι απίστευτες αρπαχτές και η απαράδεκτη συμπεριφορά στους τουρίστες είναι το κάτι άλλο! 

Επόμενη στάση, η πλατεία του Δημαρχείου, και επιτέλους παρακολουθούμε την παράσταση του θεάτρου με τις μαριονέτες, στο Ντον Τζιοβάνι. Όχι άσχημο, αλλά είναι κι αυτό αρκετά στημένο για τουρίστες – τα Γιαπωνεζάκια μπροστά μας δε σταματάνε να φωτογραφίζουν. Κάποιοι από την παρέα δεν εκτιμούν και τόσο πολύ το θέαμα, και βρίσκουν μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση και σιέστα! Ο πύργος της πυριτιδαποθήκης έχει ένα πολύ ατμοσφαιρικό art-nouveau εστιατόριο στο υπόγειό του και το τιμούμε για τσέχικες σπεσιαλιτέ όπως πάπια με λάχανο τουρσί, κρέας φέτες με άσπρη σάλτσα, σάλτσα βατόμουρο και κνεντλίκι και φοβερά γλυκά! Κάνουμε μία βόλτα και γυρνάμε στο ξενοδοχείο.

 8^η ΜΕΡΑ (12/7): Πράγα

Δεύτερη μέρα στην Πράγα! Ο καιρός τα ίδια, δροσερός και συννεφιασμένος. Ξανακατεβαίνουμε στο κέντρο της Πράγας, ανεβαίνουμε στον πύργο του Δημαρχείο με την φοβερή θέα προς όλες τις κατευθύνσεις της πόλης, και βλέπουμε και μια ωραία έκθεση με μακέτες της πόλης από την σχολή της Αρχιτεκτονικής. Περπατάμε στην λεωφόρο Βέντσεσλας με τα ωραία art nouveau κτίρια, και επισκεπτόμαστε το μουσείο του Μούχα, του τσέχου που αναδείχτηκε με τις αφίσες των παραστάσεων της Σάρας Μπερνάρ και εμπνεύστηκε από το όραμα της ενωμένης Τσεχοσλοβακίας. Στην συνέχεια κατευθυνόμαστε προς το ποτάμι, στον δρόμο θαυμάζουμε το κτίριο Ginger & Fred που μοιάζει με τους χορευτές σε κίνηση! Περνάμε από μια γέφυρα στην άλλη πλευρά της πόλης, που είναι πολύ πιο ήσυχα. Εντωμεταξύ πληροφορούμαστε ότι έχει μπλακ άουτ στην Αθήνα κι αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε:θα χαλάσουν τα φαγητά στην κατάψυξη, θα κάνουμε καλούς Ολυμπιακούς Αγώνες; και άλλα τέτοια... Εμείς βέβαια είμαστε μακριά, στον κόσμο μας, και έχουμε ακόμα Αυστρία – Ιταλία, τα έχουμε αφήσει όλα αυτά πίσω! Συνεχίζουμε την περιπλάνηση, η Πράγα είναι πολύ ωραία για περπάτημα. Για φαγητό, βρίσκουμε μια μπυραρία που είχαμε δοκιμάσει και στην προηγούμενη επίσκεψή μας, με δικιά της μπίρα και καλό κρέας! Δυστυχώς έχει τουριστικοποιηθεί αρκετά κι αυτή, παρόλα αυτά η μπίρα είναι πολύ καλή και το περιβάλλον αρκετά τσέχικο!

Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο, με γεμάτο στομάχι, και αναζητούμε τζαζ μπαρ για το βράδυ – εξάλλου είναι ένα από τα αξιοθέατα της Πράγας! Ο Αποστόλης μας οδηγεί στην «κακόφημη» περιοχή της πόλης και στα στενάκια της ανακαλύπτουμε διάφορα μαγαζιά, τουριστικά και μη. Ο οδηγός του Lonely Planet μας έβγαλε ασπροπρόσωπους στην Μπρατισλάβα, οπότε τον συμβουλευόμαστε κι εδώ, και καταλήγουμε στο υπόγειο ενός ξενοδοχείου, όπου παίζουν διαφορετικές μπάντες κάθε βράδυ. Αποδεικνύεται πολύ σωστή επιλογή, η ατμόσφαιρα είναι πολύ cool, και οι μουσικοί παίζουν ιδιαίτερα κεφάτοι! Αποχωρούμε κάποια στιγμή, για να ξεκουραστούμε, έχουμε και αρκετά χιλιόμετρα για αύριο!

9^η ΜΕΡΑ (13/7): Προς την Αυστρία

Ξεκινάμε για την Αυστρία! Ενδιάμεσος σταθμός μας το Český Krumlov, μια μεσαιωνική πόλη στα σύνορα Τσεχίας – Αυστρίας, στη Νότια Βοημία. Η διαδρομή είναι μάλλον αδιάφορη, αλλά πλησιάζοντας στο Czesky, ξαφνικά συναντάμε μια απίστευτη ομορφιά!  Το μέρος είναι καταπράσινο, έχει άφθονα νερά, και το χωριό πανέμορφο. Το πάρκινγκ είναι ένα θέμα καθότι οι μηχανές είναι φορτωμένες με τα πράγματα και τα πάρκινγκ λίγο απομακρυσμένα, τελικά τις αφήνουμε έξω από το κάστρο, όπου απαγορεύεται, αλλά έλα μωρέ, ποιος θα ασχοληθεί με τις μηχανές μας! Μετά τον καφέ και τα γλυκά μπαίνουμε στο κάστρο, και μετά τις δύο αρκούδες (!) στην υποδοχή, προχωράμε προς το εσωτερικό το οποίο έχει αναπαλαιωθεί και είναι εντυπωσιακό, όπως εντυπωσιακή είναι και η θέα από ψηλά στο χωριό και στο ποτάμι μέσα από τις πολεμίστρες και τα γεφυράκια. Ακόμα πιο μέσα έχει φοβερούς κήπους με θεόρατα δέντρα και αγάλματα. Από ψηλά φαίνεται όλο το μεσαιωνικό χωριό, χτισμένο πάνω από το ποτάμι Vltava, το οποίο έχει ενταχθεί από την UNESCO στις πόλεις της παγκόσμιας κληρονομιάς. 

 Πρέπει να ξεκολλήσουμε για να ξαναξεκινήσουμε, και αποφασίσουμε να γυρίσουμε στις μηχανές. Εκεί μας περιμένει μια μικρή έκπληξη: μας έχουν μπλοκάρει τις μηχανές με δαγκάνες, για παράνομη στάθμευση! Βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, και τηλεφωνούμε στην αστυνομία για να μας τις ξεμπλοκάρουνε. Μόνο 20 ευρώ η μία το πρόστιμο! Ξεχνάμε βέβαια τη βόλτα στο χωριό και ξεκινάμε.

Η διαδρομή μέχρι να μπούμε στην Αυστρία είναι αποκάλυψη, μέσα στο βουνό, πνιγμένη στο πράσινο, ο δρόμος ελίσσεται δίπλα στο ποτάμι που είναι κατακλυσμένο από κανό και κάθε είδους βάρκες. Κατασκηνώσεις υπάρχουν σχεδόν σε όλο το μήκος του ποταμού και όλοι χαίρονται αυτή τη φοβερή φύση. Μία από τις καλύτερες διαδρομές του ταξιδιού, υποσχόμαστε στον εαυτό μας να ξανάρθουμε κάποια στιγμή!

Μπαίνουμε στην Αυστρία και μας υποδέχεται το γνωστό αυστριακό τοπίο: καταπράσινες κοιλάδες, αγελαδίτσες να βοσκάνε, δάση, γραφικά χωριά, και μία αίσθηση «καθαρότητας» παντού, όλα οργανωμένα και στην θέση τους. Στο δρόμο για το Salzburg τα σύννεφα είναι πολύ μαύρα και η βροχή πολύ κοντά! Μια από τα ίδια, ξέρουμε τώρα πια, αδιάβροχα και συνεχίζουμε. Πλησιάζοντας στο Salzburg ψάχνουμε να βρούμε το Koppl, το χωριό στο οποίο θα μείνουμε και που είναι γύρω στα 10 χλμ. από την πόλη. Ο ξενώνας είναι πολύ περιποιημένος, στη μέση της εξοχής, τρως πρωινό και βλέπεις τα ελαφάκια και τα σκιουράκια να περνάνε κοντά στο δάσος. Η ώρα έχει περάσει και η σπιτονοικοκυρά μας προτείνει την ταβέρνα του χωριού, που σερβίρει ωραιότατα σνίτσελ. Τα συνοδεύουμε με μπίρα – για να μη χαλάσουμε την παράδοση – και γυρνάμε στην πανσιόν για ξεκούραση.

10^η ΜΕΡΑ (14/7): Salzburg

Ξυπνάμε και κατεβαίνουμε για το ωραιότατο σπιτικό πρωινό. Η πανσιόν είναι εντελώς οικογενειακή και από ότι μαθαίνουμε μαζεύει πολύ κόσμο το χειμώνα γύρω στα Χριστούγεννα, αλλά και το καλοκαίρι. Φεύγοντας, ο Άρης ορκίζεται πως ακούει τετράχρονες μοτοσυκλέτες να πλαγιάζουν! Δεν τον πολυπιστεύουμε αλλά τον ακολουθούμε και πράγματι μετά από λίγο φτάνουμε σε μια πίστα! Θαυμάζουμε αυστριακή εξοχή σε συνδυασμό με μηχανές: το Salzburg Ring (Α1) είναι σε φοβερό σημείο. Καταφέρνουμε κάποια στιγμή να ξεκολλήσουμε και ξεκινάμε για Salzburg.

 Είναι όντως μια πολύ ωραία πόλη! Παρκάρουμε τις μηχανές και κατευθυνόμαστε στην παλιά περιοχή, περνώντας το ποτάμι. Η παλιά πόλη είναι κάτω από το φρούριο και έχει ωραίους πλακόστρωτους δρόμους και πλατείες όπου δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Επίσης ωραία κτίρια, υπαίθρια καφέ και μουσικούς που παίζουν στο δρόμο. Αναδίδει μια διακριτική πολυτέλεια και κομψότητα, η πόλη και οι κάτοικοι έχουν επίπεδο, είναι προφανές! Παντού βλέπει κανείς το Μότσαρτ και τα αντίστοιχα σοκολατάκια είναι το τουριστικό must. Εμείς μασουλάμε μπέγκελς με διάφορες γεύσεις και παίρνουμε το τελεφερίκ για να ανέβουμε στο φρούριο, από το οποίο έχει πολύ ωραία θέα και μια πολύ καλοστημένη έκθεση με μαριονέτες. Κατεβαίνουμε και βολτάρουμε στην αγορά, είναι κι αυτή πολύ ενδιαφέρουσα, στους πεζόδρομους συνωστίζονται οι σιδερένιες ταμπέλες των μαγαζιών. Ψωνίζουμε και γαμήλιο δώρο (κρύσταλλο....) για τον γάμο που θα πάμε στα Γιάννενα γυρνώντας! Μετά καθόμαστε για καφέ σε μια πλατεία και είναι πραγματικά πολύ χαλαρωτικά υπό τις μελωδίες κλασικής μουσικής! Κάνουμε μια βόλτα δίπλα στο ποτάμι το οποίο μας εντυπωσιάζει με τα ορμητικά νερά του, και κατευθείαν για φαί, οδηγούμενοι από το Lonely Planet. Εντωμεταξύ χαζεύουμε και τα μαγαζιά με τα χριστουγεννιάτικα είδη, είμαστε στην πόλη των Χριστουγέννων εξάλλου! Το εστιατόριο δεν λέει πολλά πράγματα, ενώ η ατμόσφαιρα είναι ωραία, το σέρβις είναι απαράδεκτο και το φαγητό μέτριο.

Μετά το φαί έχει νυχτώσει και η πόλη έχει ηρεμήσει αισθητά. Στο ποτάμι έχουν κλείσει μία γέφυρα και κάποιοι τυχεροί απολαμβάνουν το δείπνο τους κάτω από τα αστέρια. Η παραμυθένια βραδιά ολοκληρώνεται όταν αρχίζουν να κατεβαίνουν στο ποτάμι αναμμένοι δαυλοί πάνω στο νερό.

Το να πιεις μπίρα στο Salzburg μετά τις 10:30 αποδεικνύεται δύσκολη δουλειά, τελικά καθόμαστε σε ένα κομψό καφέ, αλλά κι από κει μας σηκώνουν κάποια στιγμή γιατί κλείνουν. Απόψε το βράδυ κάποιος μας κακολόγισε και έτσι με το που ανεβαίνουμε στις μηχανές ξεκινάει η βροχή! Χανόμαστε λίγο στην έξοδο από την πόλη, αλλά τελικά βρίσκουμε τον δρόμο μας κι επιστρέφουμε στο Koppl.

11^η ΜΕΡΑ (15/7): Προς την Ιταλία

 Ξυπνάμε το επόμενο πρωί με ελπίδες για ηλιόλουστο ταξίδι, αλλά ο ουρανός είναι κατάμαυρος, ρίχνει πυκνή βροχή και έχει δυνατό αέρα! Ότι πρέπει, κι έχουμε μπροστά μας πάνω από 500 χλμ, για να φτάσουμε στην Gorizia, την ιταλική πόλη που θα είναι ο ενδιάμεσος σταθμός μας, ώστε την επόμενη μέρα να είμαστε εγκαίρως στην Τεργέστη και να πάρουμε το πλοίο του γυρισμού. Μετά το πρωινό, ο καιρός δεν έχει βελτιωθεί σχεδόν καθόλου, μόνο ο αέρας φαίνεται να έχει υποχωρήσει λίγο, αλλά δεν έχουμε και πολλά περιθώρια, πρέπει να φύγουμε για να προλάβουμε να είμαστε στην Ιταλία πριν το βράδυ. Πληροφορούμαστε ότι η κακοκαιρία είναι γενικευμένη στην κεντρική Ευρώπη, μάλιστα στην Γερμανία χιονίζει! Φοράμε τα αδιάβροχά μας, βάζουμε όλα τα πουλόβερ που διαθέτουμε, φορτώνουμε τα πράγματα και ξεκινάμε.

 Διασχίζουμε το Salzburg και βγαίνουμε στην autobahn κατευθυνόμενοι προς τις Αυστριακές Άλπεις, με φοβερή μαυρίλα στον ουρανό και κανένα σημάδι ότι θα ανοίξει! Η διαδρομή στα βουνά που ακολουθεί είναι μάλλον μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες του ταξιδιού! Κρύο, βροχή, ομίχλη και μαυρίλα, κι εμείς να μπαινοβγαίνουμε στα ατελείωτα τούνελ (μήκους μέχρι 17 χλμ, κλειστοφοβική κατάσταση, όμως τουλάχιστον εκεί μέσα έκανε λίγο ζέστη!). Το αλπικό τοπίο πολύ ωραίο, δάση, υψίπεδα και εναλλαγή τοπίου, αλλά δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες για να κάτσουμε να χαζέψουμε! Πλησιάζοντας στα σύνορα με την Ιταλία, έχουμε πλήρη ανατροπή στα καιρικά δεδομένα: ο καιρός καλυτερεύει ραγδαία! Αρχίζουμε και ξεφορτωνόμαστε αδιάβροχα, πουλόβερ, επενδύσεις και λιαζόμαστε στην πρώτη μας στάση σε ιταλικό έδαφος!

Μπαίνοντας στις Ιταλικές Άλπεις, το τοπίο αρχίζει να γίνεται πιο μεσογειακό, πιο ξερό, λιγότερο πράσινο. Διασχίζουμε τα ιταλικά τούνελ και διαπιστώνουμε με ανησυχία ότι δεν υπάρχουν και πολλά βενζινάδικα στο δρόμο, και το freewind  κοντεύει να μείνει! Εντωμεταξύ έχει φύγει και μια βίδα και το πίσω φτερό είναι στον αέρα. Κάνουμε αναγκαστική στάση για αυτοσχέδιο σέρβις. Ευτυχώς βρίσκουμε και βενζινάδικο πριν στραγίξει το ρεζερβουάρ μέσα σε κανένα τούνελ, και έτσι συνεχίζουμε  για Gorizia, περνώντας έξω από το Udine. Πλέον οι εικόνες τριγύρω μας είναι πολύ οικείες, χωριά, περιβόλια, κάμποι, στάχυα, και μεσογειακό οδήγημα στο δρόμο! Η autostrada βέβαια με πολύ κίνηση – δεν είχαμε συνηθίσει έτσι μέχρι τώρα!

Μπαίνουμε στην Gorizia, είναι μια κλασική επαρχιακή ιταλική πόλη, με ωραίους πλακόστρωτους δρόμους, πλατείες με αγάλματα, παλιά σπίτια με ωραία παράθυρα και φυσικά κάστρο! Το να βρεις ξενοδοχείο αποδεικνύεται ζόρικη υπόθεση, δύο είναι όλα κι όλα, το ένα είναι ακριβό, το άλλο δύσκολο να το εντοπίσεις. Αλλά τελικά το βρίσκουμε και είναι και αρκετά όμορφο και περιποιημένο, συν ότι είναι ακριβώς στο όριο Ιταλίας-Σλοβενίας! Ακριβώς απέναντί μας είναι ο σιδηροδρομικός σταθμός της σλοβένικης Gorizia, μεσολαβεί μια πλατεία, όπου φυλάσσεται από αστυνομικό, για να ελέγχει την διέλευση ανθρώπων και οχημάτων! Πληροφορούμαστε ότι πολλοί Ιταλοί επισκέπτονται την πόλη για να περάσουν στο Σλοβένικο μέρος όπου έχει καζίνο και διάφορες άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες!

Το βραδινό μας σε ένα εστιατόριο με αυλή που εντοπίσαμε ψάχνοντας για δωμάτιο, ψηφίστηκε ομόφωνα ως το καλύτερο φαί της εκδρομής! Ωραίο, απλό περιβάλλον, τραπέζια με άσπρα τραπεζομάντιλα, και γεύσεις ονειρικές: ιταλική πολέντα με φρέσκα μανιτάρια, ραβιόλια, ζουμερά φιλέτα, εξαιρετικές μακαρονάδες, καλό κρασί και νόστιμα γλυκά! Αν και η μέρα ήταν κουραστική, τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο!

12^η ΜΕΡΑ (16/7): Στον δρόμο της επιστροφής

Δυστυχώς το ταξίδι μας πλησιάζει στο τέλος του! Ξεκινάμε το πρωί για την Τεργέστη, που ευτυχώς είναι κοντά στην Gorizia, για να πάρουμε το πλοίο του γυρισμού. Κάνει αρκετή ζέστη, και η διαδρομή είναι πολύ μεσογειακή! Περνάμε από ωραία χωριά με πέτρινα σπίτια και πολλά λουλούδια και λίγο πριν την Τεργέστη βγαίνουμε σε δρόμο που πηγαίνει δίπλα στη θάλασσα, σε ύψωμα, και απολαμβάνουμε την θέα του πελάγους! Αρχίζουμε και ξαναθυμόμαστε τι αφήσαμε πίσω μας στην Ελλάδα τέτοια εποχή που είναι! Στο πλοίο περιμένει ουρά, και όταν επιτέλους μπαίνουμε μέσα, μάλλον καταρρέουμε από την κούραση. Μας χρειάζεται λίγο χαλάρωμα και ξεκούραση, γιατί στα Γιάννενα μας περιμένει ο γάμος του ξαδέλφου, και πρέπει να είμαστε σε φόρμα για να χορέψουμε τα Ηπειρώτικα!

Η πιο αστεία φάση του ταξιδιού: στο μετρό της Πράγας, έκλειναν οι πόρτες, οι γυναίκες μέσα, οι άντρες απέξω, και ο Μιχάλης να προσπαθεί να κρατήσει την πόρτα ανοιχτή και να φωνάζει στον Αποστόλη: «Έλα ρε Αποστόλη, προλαβαίνεις!». Το κοινό γελούσε μαζικά....